De kracht van de kudde
Met een nieuwe bezoeker ga ik graag even onze kudde in. Terwijl de paarden rustig staan te grazen, stel ik elk paard kort voor, en observeer wat er gebeurt tussen mens en paard. Maar al te vaak wordt zo direct duidelijk welk paard zich die dag beschikbaar stelt.
Afgelopen weekend was dat niet anders: alle paarden waren vriendelijk geïnteresseerd, maar Snuffel riep in paardentaal “Ik, ik wil meedoen! Neem mij mee!” Aldus geschiedde. De sessie vond plaats in een afgezet gedeelte van het weiland, met de andere paarden binnen zichtafstand. Ik vind dat een prettige manier van werken, omdat coach, paard en cliënt zich dan rustig en veilig kunnen concentreren, terwijl het coachpaard toch niet compleet afgezonderd is van de kudde, wat onrust zou kunnen opwekken in een echt kuddedier.
Het was een mooie sessie, en Snuffel liet zich weer van haar beste kant zien. Op een gegeven moment kwamen er bij de cliënt sterke gevoelens naar boven, die onder woorden werden gebracht. Even een heftig moment.
En wat gebeurde er? De rest van de kudde, die tot dat moment ogenschijnlijk ongeïnteresseerd had staan grazen bovenaan de wei, kwam als één geheel naar beneden gedraafd, om vlak achter de afscheiding tot stilstand te komen en naar ons te gaan staan kijken. Terwijl wij het gebeurde bespraken, koos Snuffel ervoor om even bij ons weg te lopen en zich bij haar kuddegenoten te voegen. Misschien om even steun te zoeken bij de rest, of de heftige gevoelens van zich te kunnen laten afglijden.
Even later was de rust wedergekeerd, en gingen de andere paarden weer gewoon hun gang. Wij waren erg onder de indruk van wat we meegemaakt hadden. Een mooie demonstratie van de “kracht van de kudde”!
Voor mij was het tevens een fijne bevestiging van mijn werkwijze. Niet alleen liet dit weer zien dat paarden ook vanaf een grote afstand kunnen blijven waarnemen wat er gebeurt, en ‘mee kunnen voelen’ met het coachpaard en/of met de mensen die erbij aanwezig zijn.
Maar daarnaast werd voor mij weer duidelijk hoeveel steun het coachpaard kan hebben aan de nabijheid van de rest van de kudde.
Het welzijn van het coachpaard is in mijn ogen de hoeksteen van paardencoaching, dit werd ook in mijn opleiding steeds benadrukt. Ten eerste is het prettig als het coachpaard zich kan terugtrekken uit de coachsituatie, als het even behoefte heeft aan meer afstand. Als het daarbij ook nog kan putten uit sociale interactie met de kuddegenoten is dit extra waardevol voor het geestelijke welzijn van het coachpaard.
De kracht van de kudde dus. Zowel in het helpen weerspiegelen van processen die plaatsvinden, als in het ondersteunen van het individuele coachpaard.
Mooi !!!
Sjiek!