Ik heb het nooit. Bijna nooit. Ik heb er absoluut niks tegen hoor, begrijp me niet verkeerd, maar het gebeurt gewoon niet zo vaak. Zelfs niet toen ik zwanger was (hoewel ik sindsdien wel een ‘week ei’ ben wat boosaardig wereldnieuws enzo betreft). En zelfs niet toen mijn kinderen geboren werden. Maar toen ik vanmorgen dit stukje video zag, gebeurde het wel.

Ik moest zomaar huilen. Om een liedje dat in een tv-programma gezongen werd, nog wel. Het begon met een traan, maar al snel zat ik ongegeneerd hardop te snikken. Mijn hond kwam bezorgd kwispelend naast me staan om me te troosten, die snapte er natuurlijk geen hol van, want hij verstaat nauwelijks woorden. Maar lichaamstaal, die verstaat hij natuurlijk des te beter.

Wat kan ik zeggen…. kijk gewoon even. Luister vooral (de tekst staat ook onderaan deze post, maar echt, gezongen is hij nog mooier!). Ik heb nu misschien wel opgebouwd naar een enorme anti-climax, maar ach. Het is gewoon heel mooi, en vooral: heel waar.

Het kwam bij mij in elk geval wel binnen. Want ja, hier gaat het eigenlijk om hè? Dit motiveert veel – en als we niet opletten: alles – van wat we zoal doen en vooral laten in ons leven. Angst.

Angst heeft natuurlijk een super belangrijke functie. Zonder angst om te sterven zou bijvoorbeeld het hele idee van evolutie een hilarische grap zijn.
Maar hoe handig is het als we angst steeds maar aan het roer zetten van de beslissingen die we nemen?

Het liefst zou je natuurlijk die die korte man met zijn beige broek, dunne snor en centenbak eruit gooien. Hup, weg ermee! Maar zo werkt het helaas niet. Alles van waarde is kwetsbaar. En dus hebben we angst om waardevolle dingen kwijt te raken. Angst is daarmee een onmisbaar onderdeel van het echte leven, van het ‘mens zijn’, in goede en in slechte tijden. Angst is niet onze vijand; zonder angst zouden we niet lang in leven blijven!

Maar dat betekent niet dat we dan altijd maar naar die man met zijn beige broek hoeven te luisteren. Laat hem maar lekker op de bank zitten met zijn fles drank, luister met één oor naar zijn adviezen, en… doe ondertussen vooral de dingen die je echt graag wil doen! Met of zonder angst.

Tekst ‘De slechte raadgever’ van Yentl en De Boer:

De slechte raadgever komt op bezoek
Het is een korte man, een beige broek
Hij heeft een dunne snor, een centenbak
De zak

Hij komt altijd super ongelegen
Als je een beetje triest bent of verlegen
Dan zit meneer weer lonkend op de bank
Met drank

Hij zegt dat je niet al te hoog moet reiken
Omdat je klein bent dat zal zeker blijken
Dat je beter in je bed kan schuilen
Om te huilen

Bang voor elke lange nacht
Bang voor iedereen die lacht
Bang voor wat ik zelf bedacht

Bang voor leven, bang voor sterven
Bang voor breken, bang voor scherven
Bang om steeds te blijven zwerven

De slechte raadgever gaat nooit akkoord
Als er een nieuw talent wordt aangeboord
Dan zegt ie denk niet dat je alles kan
Rustig an

Hij wandelt altijd met je mee op straat
Als je nou net naar iets belangrijks gaat
En hij zegt stop, ga terug, het heeft geen zin
Voor ik begin

Hij zit ook altijd op de eerste rij
Vindt me aanstellerig en veel te vrij
Hij zegt uiteind’lijk val je door de mand
Nep-muzikant

Bang om echt alleen te zijn
Banger dan ik ben voor pijn
Bang dat ik gewoon verdwijn

Bang dat ik voorbij zal gaan
Bang om ergens voor te staan
Wat er gebeurt als ik dat mannetje laat gaan